نظارت تصويري | قابليت نرم افزار نظارت تصوير

سيستم نظارت تصويري از گذشته تا کنون مسير طولاني طي کرده‌است. اولين سيستم نظارت تصويري توسط سه مهندس آلماني طراحي و در سال 1942 براي نظارت بر پرتاب موشک استفاده شد. و اولين سيستم دوربين نظارت تصويري در اواخر دهه 1940 در ايالات متحده نصب شد. از آن به بعد و تا سال 2014 بيش از 245 ميليون دوربين فيلمبرداري در سراسر جهان در حال استفاده بود.
با توجه به سابقه طولاني اين سيستم‌ها، تحولات و پيشرفت‌هاي بسيار زيادي در اين حوزه صورت گرفته است. اطلاع از اين پيشرفت‌ها و آخرين دستاوردها و تکنولوژي‌ها در سيستمهاي نظارت تصويري مي‌تواند کمک شاياني به مديران و کارشناسان در انتخاب و پياده‌سازي يک سيستم نظارت تصويري داشته باشد.

تجهيزات سيستم نظارت تصويري

تجهيزات اصلي لازم براي سيستم نظارت تصويري شامل دوربين‌ هايي براي ضبط تصاوير و پردازش تصوير و  نوعي دستگاه ضبط يا سرويس نظارت است. از جمله تجهيزات جانبي نيز بلندگوهاي صوتي يک و دو طرفه هستند که هر روز محبوبيت بيشتري پيدا مي‌کنند.

وقتي صحبت از دوربين‌هاي نظارت تصويري مي‌شود، دو نوع دوربين اصلي وجود دارد. در بين اين دو دسته نيز گزينه‌هاي مختلف وجود دارد که مي‌توانيد انتخاب کنيد. دو نوع دوربين نظارتي موجود، دوربين آنالوگ و دوربين ديجيتال (IP) هستند. سيگنال‌هاي ارسالي از يک دوربين آنالوگ را مي‌توان با دستگاه DVR ضبط کرد و همپنين استفائه از پلاک خوان پارکينگي همچنين مي‌توان آن را به سيگنال ديجيتال تبديل و در رايانه ذخيره کرد. اما سيستم‌هاي نظارتي مبتني بر IP شامل دوربين تحت شبکه، سرور ذخيره‌سازي يا دستگاه NVR و نرم افزار مشاهده زنده تصاوير مي‌باشد.

از طرف ديگر، دوربين‎هاي تحت شبکه يا IP  بسيار کاربر پسندتر از دوربين‌هاي آنالوگ هستند. دوربين‌هاي نظارت تصويري IP از يک سيگنال ديجيتال براي انتقال تصاوير استفاده مي‌کنند بنابراين نيازي به تبديل سيگنال ندارند. اين امر باعث سهولت در ذخيره اطلاعات در رايانه مي‌شود. همچنين مي‌توان از تکنولوژي وايرلس براي انتقال تصاوير در دوربين‌هاي IP استفاده کرد. وضوح دوربين ديجيتال نيز بيشتر از دوربين آنالوگ است. تصاوير ديجيتالي با حداکثر 11 مگاپيکسل در دسترس هستند که خواندن پلاک‌ها را امکان‌پذير مي‌کند. اما حتي با بهترين دوربين آنالوگ، هرگز نمي‌توانيد پلاک بخوانيد.الگوريتم‌هاي يادگيري هوش مصنوعي کاملاً متفاوت عمل مي‌کنند. سيستم‌هاي الگوريتم يادگيري در ابتدا به صورت يک صفحه خالي شروع به کار مي‌کنند. سپس بعد از چندين هفته اتصال به دوربين معين، شروع به هشدار مي‌کنند. در آن بازه زماني آغازين، سيستم در حال يادگيري رويدادهايي است که در روز، شب، در طول هفته، آخر هفته و هر ساعت از شبانه روز به صورت طبيعي رخ داده است. پس از چندين هفته، سيستم شروع به صدور هشدار درباره رفتارهايي در صحنه مي‌کند که قبلاً آنها را نديده است يا با آنچه در آن بازه زماني براي آن روز هفته مشاهده کرده مطابقت ندارد.

يک مثال که مفيد بودن اين روش را نشان مي‌دهد: در يك فرودگاه بزرگ بين‌المللي با هدف مشاهده كودكاني كه در حال چرخيدن روي چرخ فلكي بودند، سيستم نظارت تصويري هوشمند با بهره‌گيري از الگوريتم يادگيري نصب شد. در نصب اوليه، سيستم به مردي هشدار داد كه ساکي كوچك را از چرخ فلك برداشت و آن را درون يك ساک خالي بزرگتر قرار داد. اين مرد مورد بازجويي قرار گرفت و متوجه شدند که چمدان‌هاي داخل چمدان بزرگتر متعلق به او نيست و او بخشي از حلقه‌اي است که مرتباً براي سرقت چمدان‌ها از اين طريق به فرودگاه مي‌آمد.

از آنجا که فرودگاه هيچ تصوري از وقوع اين اتفاق نداشت، بنابراين به هيچ وجه نمي‌توانستند يک الگوريتم رفتار ثابت براي اين موضوع خريداري کنند.سومين نوع تحليل، تشخيص چهره است. از سيستم‌هاي تشخيص چهره در سيستم نظارت تصويري مي‌توان براي کنترل دسترسي يا کمک به شناسايي دوست يا دشمن استفاده کرد. همچنين مي‌توان از سيستم تشخيص چهره براي تحقيقات بيشتر استفاده کرد.

سيستم‌هاي تشخيص چهره معمولي، نقاط موجود در صورت را با نمونه ذخيره شده در يک پايگاه‌داده مطابقت مي‌دهند. اگر چهره با يک رکورد مطابقت نداشته باشد، سعي مي‌کند از بهترين تصوير موجود از آن شخص، رکورد جديدي ايجاد کند. اين سيستم‌ها قادر به ايجاد تطابق يک تصوير به صورت real time در برابر تصاوير بيشماري هستند. آخرين نسخه از سيستم‌هاي تشخيص چهره، نقشه‌هاي 3 بعدي چهره‌ها را به صورت real time ساخته و آنها را با يک پايگاه داده واقعاً گسترده مقايسه مي‌کند. يکي از توليدکنندگان ادعا مي‌کند که اين سيستم مي‌تواند افراد را در زمان واقعي با يک پايگاه‌داده تصاوير به اندازه يک کشور (ميليون‌ها رکورد) مطابقت دهد.

اما سيستم‌هاي تشخيص چهره سنتي، به صحنه‌هايي با نور مناسب و زمينه‌هاي نسبتاً ايستا نياز دارند.

جلوگيري از سرقت و فعاليت هاي غيرقانوني: هدف اوليه نصب دوربين هاي نظارتي اين است که به عنوان بازدارنده براي ان، مجرمان، فعاليت هاي غيرقانوني و جنايي عمل کند. دوربين هاي امنيتي در آپارتمان ها، مدارس، دانشگاه ها، دفاتر، فروشگاه ها، مراکز  امنيتي، اماکن عمومي و…  کاربرد دارند. اين دوربين ها فعاليت هاي مشکوک را نظارت مي کند؛

 نظارت بر مراکز داده و IT : امنيت مانيتورينگ در مراکز داده و فناوري اطلاعات در عصر رايانه بسيار مهم است. هر شرکت تجاري، بنگاه بزرگ و اداره دولتي و حتي کسب و کارهاي کوچک و متوسط براي نظارت بر حرکت پرسنل مجاز، و ساير کارکنان فناوري اطلاعات و جلوگيري از خرابکاري يا سرقت دستگاه هاي ذخيره سازي مهم، داده ها و ساير فايل هاي ديجيتال، سيستم هاي دوربين مدار بسته با تکنولوژي پيشرفته و جامع در اين مراکز نصب مي شوند.

مديريت ترافيک شهري و جاده هاي بين شهري:امروزه براي ثبت تخلفات جاده اي و کنترل بر روان بودن ترافيک شهري و بين شهري و موارد امنيتي، ثبت پلاک اتومبيل ها و… استفاده از سيستم هاي نظارت و پايش تصويري ضروري است.